Այսօր Հայաստանի պատմության ամենաողբերգական իրադարձություններից մեկի՝ Սպիտակի երկրաշարժի 30—րդ տարելիցն է։ Բնական արհավիրքը խլեց 25 հազարից ավելի մարդու կյանք, 500 հազարը մնաց անօթեւան։
Երկրաշարժն ընդհանուր առմամբ ընդգրկեց երկրի տարածքի շուրջ 40 տոկոսը։ Սպիտակն ավերվեց 30 վայրկյանում։ Երկրաշարժի էպիկենտրոնը Սպիտակ քաղաքն էր, ուժգնությունը կազմում էր 10 բալ, Լենինականում՝ 9 բալ, Կիրովականում՝ 8 բալ։
Երկրաշարժի հետեւանքով լրիվ կամ մասամբ ավերվեցին ավելի քան 230 արդյունաբերական օբյեկտներ՝ 82 հազար աշխատատեղով։ Հայաստանի տնտեսությանը հասցված վնասը կազմեց 13 միլիարդ ռուբլի։ 
Այդ օրերին ամբողջ աշխարհը համախմբվեց՝ Հայաստանին օգնելու համար։ Տարբեր երկրներից ժամանում էին փրկարարներ, ավելի քան հարյուր երկրներ ուղարկեցին հումանիտար օգնություն։
Երկրաշարժից հետո մեր բառապաշարը համալրվեց «աղետի գոտի» դաժան արտահայտությամբ։ Աղետյալ գոտի, որը վերակառուցելու համար, փաստորեն, երեք տասնամյակը չբավարարեց։ Կարելի է նշել հազար ու մի օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառ, սակայն իրականությունն այն է, որ հարյուրավոր ընտանիքներ դեռեւս չունեն բնակարաններ, ապրում են տնակներում, ծանր սոցիալական պայմաններում։ Զարգացման նոր ուղի բռնած մեր հանրապետությունում ապագա կառավարության առաջնահերթությունների շարքում ամենակարեւորներից մեկը պետք է դառնա «աղետի գոտի» հասկացությունը արագ տեմպերով եւ մեկընդմիշտ մեր բառապաշարից հանելը։ Սա նաեւ հոգու պարտք է այն հազարավոր զոհվածների առջեւ, որոնց ժառանգներն այսօր, չնայած բոլոր դժվարություններին, շարունակում են ապրել ու արարել իրենց բնակավայրերում։