Լեփ- լեցուն ճամբարնե՞ր, թե՞ ջերմ ընդունելություն, ինտեգրո՞ւմ, թե՞ արտաքսում։ Փախստականները ԵՄ են ժամանում օգնության և աջակցության հույսով։ Սակայն դա ստանում են ոչ ամենուր, գրում է Deutsche Welle-ն։

Շվեդիա

Շվեդիան ամենաբաց երկիրն է փախստականների համար՝ ի տարբերություն ԵՄ այլ երկրների։ Եթե հաշվի առնել Շվեդիայի բնակչությունը (9.6 մլն մարդ) և փախստականների քանակը, որոնց նա ընդունում է, ապա երկիրը հայտնվում է եվրոպական երկրների ցուցակի ամենավերևում։ Գերմանիայից հետո սա այն երկիրն է, ուր մեծ թվով փախստականներ են ձգտում հասնել։ 2014-ին այնտեղ ապաստան է խնդրել 81.300 մարդ, 30.600 դիմում հաստատվել է։ Փախստականի պաշտոնական կարգավիճակ ստանալու ամենաշատ հնարավորությունն ունեն Սիրիայից ժամանածները։

Նիդեռլանդներ

Թեև մարդու իրավունքների համար պայքարող ակտիվիստների խիստ քննադատությանը՝ 2010-ին Նիդեռլանդներում ընդունվել է ԵՄ-ում քաղապաստան տրամադրելու ոլորտում ամենախիստ օրենսդրությունը։ Ապաստանի համար երեք դիմածներից առնվազն 2-ը մերժվում են։ Դրանից հետո փախստականներին տրվում է 28 օր՝ երկիրը լքելու համար։ Հատկապես խիստ են Սոմալիից եկած փախստականների հանդեպ։

Ավստրիա

Ավստրիան ամենահայտնի երկրներից է ներգաթյալների շրջանում։ 2015թ. առաջին կեսին այս երկրում 27.000 դիմում է ներկայացվել ապաստան խնդրելու վերաբերյալ։ Փախստականների մեծ մասը ժամանում են Սիրիայից, Աֆղանստանից և Իրաքից։

Լեհաստան

Ուկրաինա, Ռուսաստան, Տաջիկստան՝ հիմնականում այս երկրներից են Լեհաստան ժամանում քաղապաստան փնտրողները։ 2014-ին այդ խնդրանքով դիմել է 8.020 մարդ։ Փախստականների գրեթե կեսը Ռուսաստանի քաղաքացիներ են, նրանց մեծ մասը՝ 91%, Չեչնիայից։ Սակայն արդյունքում 325 մարդ է ապաստան ստացել Լեհաստանում։

Իսպանիա

Դեռևս ոչ վաղ անցյալում բազմաթիվ ներգաղթյալներ փորձում էին գրոհով հայտնվել իսպանական Սեուտա և Մելիլյա քաղաքներում, որպեսզի այնտեղից տեղափոխվեն Եվրոպա։ Սակայն արդեն 3 ամիս է՝ Իսպանիան դադարել է լինել հեղինակավոր «դարպաս դեպի Եվրոպա»։ 2014-ին իսպանական տարածքում ապօրինի ճանապարհով հայտնվել է 7.800 մարդ, բավականին քիչ՝ ի տարբերություն 2006-ի, երբ Իսպանիայի տարածքում կար 39.000 ներգաղթյալ։