Երեւանում երթերով ու ցույցերով վաղուց ոչ ոքի չես զարմացնի։ Ցույցեր տեղի են ունենում գրեթե ամեն շաբաթ, իսկ զանգվածային երթերը սովորաբար անցնում են քաղաքի կենտրոնական փողոցներով եւ խաղաղ ավարտ ունենում։
Նախորդ գիշեր, ցավոք, հնարավոր չեղավ պահպանել խաղաղ երթերի «ավանդույթը»։ Երթը չափազանց անցանկալի, թեպետ եւ կանխատեսելի ավարտ ունեցավ։ Անցանկալի, քանի որ Բաղրամյան պողոտայում երթի էին դուրս եկել հիմնականում երիտասարդներ, ովքեր համոզված էին իրենց իրավունքները պաշտպանելու այս ձեւի իրավացիության մեջ։ Սակայն արագ կողմնորոշում եւ ճկունություն պահանջող այսպիսի ակցիայի ժամանակ գործողությունների ծրագիր չունենալը ոչ մի կերպ չի արդարացնում ազնիվ մղումներով քայլ կատարելը։ 
Իսկ կանխատեսելի էր, որովհետեւ, նախ, չէր կարող մայրաքաղաքի գլխավոր մայրուղիներից մեկը փակ մնալ։ Եվ, ի վերջո, այդպես էլ անհասկանալի մնաց, թե ովքեր էին այդ բազմամարդ երթի առաջնորդները, ում կարելի էր վստահել մարդկանց պահանջը ձեւակերպելու, այն իշխանության համապատասխան մարմնին փոխանցելու, հարկ եղած դեպքում բանակցելու եւ լուծում գտնելու առաքելությունը։ Իսկ խնդրի շուրջ բանակցելու առաջարկներ իշխանության կողմից հնչեցին ոչ մեկ անգամ։ Երեկ նույնպես։ Այս անորոշությունն էլ հենց հանգեցրեց այն բանին, որ ընդունվեցին իրավիճակային որոշումներ, որոնք, ինչպես բազմիցս հայտարարեց եւ երթի մասնակիցներին էլ իրազեկեց ոստիկանությունը, դուրս էին մնում օրենքի պահանջների շրջանակից։ Հետեւանքը եղավ բոլորիս համար անցանկալին։ hhpress.am