Հարցազրույց գրող, հրապարակախոս, ԱԺ պատգամավոր Ալվարդ Պետրոսյանի հետ:

-Շնորհակալություն, շատ փայլուն չի:

-Որ ասեմ` շատ զարմացած եմ, չէ՛: Պատեհապաշտների նույն տոկոսը պահպանվել է, կարող է անունները փոխվել են, տեսակը չի փոխվել: Երկրորդ` ես չգիտեմ` ինչ նկատի ունեք, երբ որ ասում եք մտավորական: Ես մեր սերնդի մտավորականության` քաղաքականությամբ զբաղվելը համարում եմ իրավիճակային, այսինքն` 88 թիվը / նկատի ունի ղարաբաղյան շարժումը-խմբ./, ազգային զարթոնքը այնպես հախուռն մեր կյանք մտավ, որ նորմալ մարդը չէր կարող անտարբեր լինել, և ով որ մի քիչ հակում ուներ հրապարակային գործի, ակամա դարձավ քաղաքական գործիչ: Ես դրանցից մեկն եմ:

-Վաղուց արդեն այդ գնացքը գնացել է: Այսօր պիտի տեղի ունենա սերնդափոխություն, պիտի գան պրոֆեսիոնալ, նոր մարդիկ, որոնց փեշակը, մասնագիտությունը քաղաքագիտությունն է, այնպես, ինչպես ես բանասեր եմ:

-Ես ինձ համարում եմ չափավոր անկեղծ մարդ և պիտի ասեմ, որ ես այս տարիների ընթացքում հասկացա, որ իմ սայլը շատ առաջ չի գնում, ես, այնուամենայնիվ, օրենսդիր չեմ, ես հրապարակախոս եմ:

-Էս վերջին տարին, իհարկե, խնդիր ունեի` ոտքս լուրջ վնասել եմ, բայց, ճիշտն ասած, մինչև էդ էլ մի բան չէի: Իմ օգտակար գործողության գործակիցը շատ ավելի բարձր էր հրապարակախոսության մեջ, քան թե պասիվ կոճակ սեղմողի վիճակում:

-Ընդհանրապես այո՛, բայց ես իմ հետաքրքրությունները հրապարակավ միշտ արտահայտել եմ:

Դրան գումարած հսկայական այն գործունեությունը, այն բազմաթիվ ծրագրերը, որոնք որպես ՀՕՄ-ի ատենապետ իրականացրել եմ: Ես չեմ պաշտպանվում կամ արդարանում, ընդամենը բացատրում եմ:

-Ընդամենը մի անգամ եմ հարց տվել վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանին` էն էլ ռադիոյի իմ ընկերներն էին խնդրել: Ընդմիջմանը Անդրանիկը իր ոճով էսպես ձեռքը դրեց ուսիս, մի տեսակ նայեց վրաս,ասեց. ՙԱյ քուր ջան, քեզ ի՞նչ ա եղել, էդ բաները չէի՞ր կարող հեռախոսով ասել / ծիծաղում է-խմբ./՚: Մի տեսակ էնպես ամաչեցի… Իրականում ես շատ հարցեր լուծել եմ, վարչապետի, բոլոր նախարարների ու թաղապետերի օգնականները իմ ձայնը լավ ճանաչում էին, բայց ես դրանց մասին չեմ հայտարարել. իմ ոճը չի:

-Լևոն Մկրտչյանին, Դավիթ Լոքյանին, Սպարտակ Սեյրանյանին անշուշտ կուզենայի տեսենել ԱԺ-ում: Լևոն Մկրտչյանի բարձր ինտելեկտը, Դավիթ Լոքյանի բացառիկ կազմակերպչական մտածողությունը, Սպարտակ Սեյրանյանի գործունեությունը նույնպես վկայում են բարձր ինտելեկտի մասին: Ընդհանրապես դաշնակցության պատգամավորների մեր խումբը ինտելեկտի առումով անխոցելի էր, հետո մեզ միացան Լիլիթ Գալստյանը, Ռուզան Առաքելյանը: Ի դեպ, նրանք երկուսն էլ շատ ակտիվ, շատ լավ աշխատեցին:

-Ես իհարկե կուզենայի, որ իմ ընկերուհիները անցողիկ տեղերում լինեին: Բայց նրանց ինքնակայացման խնդիրն արդեն լուծված է: Կա մեկ այլ ճշմարտություն ևս` նոր անուններ բերել, տեղի է ունենում սերնդափոխություն: Ցուցակում, օրինակ, մարդիկ կան, որոնց ես չեմ ճանաչում, բայց ասում են, որ երիտասարդ են և էլի խելացի: Նրանք ևս սխալվելու, նաև փորձառություն ձեռք բերելու իրավունք ունեն: Քաղաքական կենսափորձ ձեռք բերելու շանս է տրվում նոր մարդկանց: Պատկերացնո±ւմ եք, թե ինչքան ձանձրալի կլիներ, եթե հանկարծ նորից իմ անունը կարդայիք ցուցակում:

-Քաղաքական պատասխանատվության շատ կարևոր դոզա կա. Դաշնակցությունը աննկարագրելի ժառանգության բեռ ունի իր ուսերին և քաղաքական  պատասխանատվությունը փորձության չենք կարող ենթարկել: Վահանի և Արմենի պարագայում խնդիրը պետք է այդ համատեքստում դիտարկել: Երրորդը Արտյուշա Շահբազյանն է, ակտիվ ճառասացներից չի, բայց կուսակցական աշխատանքի կոորդինացման շատ կարևոր գործ  է կատարում: Մի խոսքով` ես էն կարծիքին չեմ, որ Դաշնակցության ցուցակը կազմողները անխելք են: Դաշնակցությունը կադրերի ընտրության հարցում շատ նախանձախնդիր է, պատահական անձի չի բերի ցուցակ:

-Գիտեք չէ` ինչքան նուրբ հարց եք բարձրացնում:

- … Ես մի բան կարող ասել, որ Շուշան Պետրոսյանը շատ կրթված է, շատ ակտիվ մարդ է, ինչպիսին կլինի որպես օրենսդիր` չեմ կարող ասել: Բայց որ ինքը տգետի մեկը չէ և համարձակ մարդ է, դա հաստատ է: Աստված տա հաջողի:

-Ո՛չ, իհարկե, բայց ամենաերազային վիճակում անգամ բոլոր 131 պատգամավորները պրոֆեսիոնալ չեն լինի, դա երևի կօգնի, որ ձանձրալի չլինի: Ես իմ ընկերների պարագայում ասեցի, հիմնավորեցի, բայց Շուշանի և մյուսների մասին  չեմ ուզում շատ բան ասել. թող իրենք ասեն: Եվ ամենակարևորը, ասեմ, որ ես զզվում եմ ընտրություններից: